Ao fío do Fito

PRESENTACIÓN DO “9.º FESTIVAL INTERNACIONAL DE TEATRO DE OURENSE”, OURENSE, DO 7 AO 19 DE OUTUBRO DE 2016

 

Comeza a minguar o sol, vai rematando o verán, ábrense as aulas, retorna a rutina como ao closet os gabáns. Préganse as antucas, as rúas déixanse ver, e apúrase o último sorbete de limón. Anúnciase a vendima, regresa o tempo aos reloxos, os pasos ao camiño e o río continúa a baixar. Repítese todo doutra volta, sen embargo, intúese un cambio na cor.

A constancia do fío de auga a abrollar do manancial, coma un Fito chantado na terra, transformación radical.

En Ourense, a 18 de setembro de 2016

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

Programa Fito 2016. pdf

Os teus ollos dende o tren

PRESENTACIÓN DA “BANDA DAS CRECHAS”, CONCERTO DE NADAL DO CAMPUS DE OURENSE, UVIGO, SALA MARIE CURIE DO EDIFICIO POLITÉCNICO, 15 DE DECEMBRO DE 2015, ÁS 20:00 H.

 

Naquel tren que cruzaba a península de leste a oeste, as estacións sucedíanse con ritmo acompasado, case que imperceptible. Os seus ollos negros fuxían de cando en vez pola fiestra para ver paisaxe e imaxinar mundo, antes de retornar á folla en branco na que a intermitencia do cursor semellaba ser unha sutil chamada de atención. Voltar ao traballo era voltar aos libros, á listaxe bibliográfica, á sistemática do índice, á revisión dos artigos, aos anos de dedicación lonxe da casa, lonxe de todo. Sen embargo algo mudara, estaba en movemento. Entón, sentiu o impulso, escribir. Primeiro foron liñas torpes, un tanto dubitativas, que precisaban relecturas detidas, longas, nerviosas. Mais co paso do tempo o texto foi fluíndo, natural, inmediato, case líquido. Os ollos negros afeitos á banda sonora das historias dos vellos que subían en preferente e pasaban horas falando sen pausa, acabaron por necesitar aquel escritorio singular para producir. Fiestra, por favor, que sexa o 29V, onde haxa mesa, precísoa para o meu computador, as miñas postais, a miña libreta, o meu espazo. No fío musical do vagón sonaba a Banda das Crechas, que combinaba música galega con cumbia colombiana, e así os pés comezaban a bailar clandestinos, coma sen querer. Verde intenso. Unha selva. Auga caendo en fervenzas. Penedos e ruídos de mañá. Cidade. Amencer. Unha noite máis. Jet Lag. ¿A onde ha chegar este tren?

Remata o 2015 no que a Universidade de Vigo cumpre 25 anos de existencia. Miramos ao futuro, e neste Campus de Ourense decidimos abrir un claro na selva, imaxinar un Macondo no que habitar polo menos cen anos máis, e non precisamente en soidade. Por iso, hoxe, coma cada curso, convocámosvos a esta celebración comunitaria en forma de concerto co fin de seguir a abrir pasos, vías, raís polos que nunca deixe de transitar este tren.

 

En Ourense, a 10 de decembro de 2015

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

 

Díptico. Concerto nadal. 2015. pdf

Á procura de UNISON

PRESENTACIÓN DE “UNISON, MÚSICA NO CAMPUS”, PROGRAMA ESTABLE DE MÚSICA NO CAMPUS DE OURENSE, UVIGO, 21 DE SEPTEMBRO DE 2015

 

A Universidade debe ser o espazo de produción cultural máis importante dun pobo. Nel, as científicas e os científicos do país dedican as súas vidas a coñecer canto nos rodea e o que somos; nel construímos futuro a partir dos recursos máis valiosos; dende el transferimos á cidadanía todo canto acadamos, canto xeramos, canto sabemos.

Mais a Universidade é tamén o espazo da creación en todas e cada unha das súas múltiples formas. Neste Campus de Ourense, dende hai xa vinte cinco anos, foméntase e atráese a capacidade creativa, próxima e afastada, profesional e amateur, ortodoxa e heterodoxa. E así, calquera que bote a ollada cara atrás, atopará as probas dunha tarefa titánica de programación cultural que sumou e continúa a sumar dentro e fóra, para ben de toda a comunidade.

Hogano, o Campus de Ourense conta cunha programación da chamada extensión universitaria consolidada, que queremos, no entanto, seguir mellorando e completando. O espectador que se achegue ao ronsel de actividades previstas dende esta Vicerreitoría poderá identificar con facilidade os bloques artísticos nos que queremos ter presenza. Así, hai un apartado para as artes escénicas, danza e teatro, constituíndo este último a nosa punta de lanza con nomes propios como Maricastaña, Cordelia e Rosaura; hai un apartado para as artes plásticas, avalado polos recentemente cumpridos dez anos da Sala Alterarte; e agora, neste curso 2015-2016, propoñémonos tamén dar cabida, con maiúsculas, á música, poñendo a andar un novo programa: UNISON.

UNISON é o nome que recibe o programa musical que con vocación de estabilidade e permanencia se organiza dende a Vicerreitoría do Campus de Ourense para todo o curso académico. Haberá un ciclo de concertos por cuadrimestre, coa pretensión de ofrecer unha actuación musical cada mes nalgún espazo do Campus de Ourense. Achegaremos propostas diferentes no que a estilos musicais se refire, transitando dende o pop ao folk, pasando pola clásica, visitando o rock, a música tradicional, o blues, e cantos outros xéneros poidades e queirades imaxinar. Música interxeracional, na que se combinarán artistas e grupos xa consolidados con novas realidades ou proxectos incipientes. UNISON será unha fiestra para a música feita en Galicia, sempre aberta ao mundo, aberta a coñecer -a partir da propia realidade- outras formas de facer e de sentir.

UNISON fálanos, pois, dunha conxunción de xentes diversas que se xuntan formando unha mesma voz. UNISON suxírenos a forza universal do propio son, do orixinal, do diferente. UNISON reivindica a pertenza ao territorio ao que nos une o palpitar de cada notación musical. UNISON é unha chamada á cidadanía para que se apropie da súa Universidade, visitándoa en cada un dos concertos. UNISON reafírmanos na nosa identidade como universitarias e universitarios, sempre ao servizo da sociedade na que nos inserimos.

Agardamos que vos sumedes ao UNISON, asistindo, participando en cada actuación musical, pero tamén suxerindo as propostas musicais que vos gustaría que a Universidades de Vigo, neste Campus de Ourense, incorporase ao programa nas súas sucesivas edicións. Estaremos atentos, pois, aos desexos que nos fagades chegar a vicou@uvigo.es. Mentres, aquí atoparedes os primeiros pasos deste camiño que queremos construír ao unísono convosco.

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

En Ourense, a 21 de setembro de 2015

Presentación UNISON 2015.pdf

Ante a luz que adormece

PRESENTACIÓN DO “8.º FESTIVAL INTERNACIONAL DE TEATRO DE OURENSE”, OURENSE, DO 2 AO 12 DE OUTUBRO DE 2015.

On: a pantalla devólveo todo. Hoxe, sen deglutir, ás 15:00 h., ás 21:00 h., cando a acendas, verás valados, trens que chegan ou non chegan, miradas atónitas de cativos xigantes, superviventes, verás berros e lanzas, o horror que coma un búmerang sempre regresa á casa.

Off: ao apagar as luces, cando a escena escurece, na sala espida, na soidade da platea, comezan a repetirse coma rumoreos as palabras que nos salvan: poesía, liberdade, amor… mentres, os teus ollos seguen a espreitarme.

Nos comezos deste século XXI, incrédulos ante o que está a pasar diante das nosas facianas, apagamos as luces nun recuncho do Campus de Ourense da Universidade de Vigo para, alongando os nosos pescozos como xirafas, poder mirar, un ano máis, á realidade fito a FITO.

En Ourense, a 21 de setembro de 2015

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

Xerando actitude

PRESENTACIÓN DE “TREIXADURA” E “CANTIGAS E AGARIMOS”, CONCERTO CONMEMORATIVO DOS 25 ANOS DA UNIVERSIDADE DE VIGO, TEATRO PRINCIPAL DE OURENSE, 14 DE MAIO DE 2015, ÁS 20:30 H.

 

As mimosas cubrían cun manto marelo o comunal todo. Na tardiña, el, aínda neno, lanzou ao vento o derradeiro feixe de herba e despois, dun chimpo, subiu ao carro. En silencio, a parella de bois comezou a andar paseniño, deixando atrás a viña da Aira. Atravesaron o campo da festa, xiraron á esquerda e continuaron ata a fonte da que caía un fío de auga mentres comezaba a apertar a calor de maio. Con tento, foron serpeando entre as casas de pedra. Os figos querían agromar na árbore que case invadía o camiño. Tellas caídas. O patio, deserto. No balcón puido ver o millo a secar e as sabas brancas ao clareo. Ao fondo, a cerdeira xa salpicada de vermello e, máis alá, o cabaceiro de madeira vella. Suspirou. O carro pareceu xemer. Escoitou á moa bater no gran… Habían estar alá embaixo, pensou. Comezaban a caer pingas de chuvia perdidas. Entón, os bois detivéronse e, cun aceno fugaz, ergueron a ollada cara ao ceo na procura dun sinal.

Hoxe, aquel neno xa é avó. Coma todos os venres, agarda a que a súa neta regrese de volta á aldea. Anda a estudar o último ano de carreira na Universidade de Vigo. Sempre que chega, ao baixar do coche, ela dálle unha aperta forte, bícao nas meixelas, e borboríñalle ao oído: avó, conseguímolo! Por riba dos cabelos brancos, no patio, a cerdeira, o cabaceiro vello, mira ao ceo…

A Universidade de Vigo está a facer 25 anos. Somos, xa que logo, unha universidade nova, ilusionada, con ganas e capacidades para seguir a medrar. Contamos con máis de vinte dous mil estudantes, con tres campus universitarios en tres grandes cidades, con agrupacións de investigación punteiras. Docentes de prestixio, persoal de servizos profesional, gobernos con fondo sentido do público. Pero esta Universidade moderna non deixa de mirar ao pobo ao que pertence, ao que se debe. Que mellor homenaxe ao noso pobo que este concerto de Treixadura, gaiteir@s autentic@s, radicais, libres. As súas voces agroman do fondo da fonte, do carreiro que vai á viña, do último muíño, do cabaceiro, e ensínannos a ter os pés na terra.

 

En Ourense, a 1 de maio de 2015

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

 

 

Díptico. Concerto Treixadura. 25 anos Uvigo. 2015. pdf

Martim Codax en Nova Iorque

PRESENTACIÓN DE “MEU AMIGO, MARTIM CODAX”, CONCERTO DE NADAL DO CAMPUS DEOURENSE, UVIGO, SALA MARIE CURIE DO EDIFICIO POLITÉCNICO, 17 DE DECEMBRO DE 2014, ÁS 20:00 H.

 

Ela, como todos os luns dende había un ano, saíu ben cedo do rañaceos que habitaba e comezou a camiñar entre a multitude que xa a esa hora ateigaba as grandes avenidas. Camiñaba con ritmo decidido, enfundada no seu abrigo, o seu gorro e a súa bufanda de lá que só deixaban albiscar un nariz xoguetón e máis alá, os seus ollos verde-fento. Un taxi a velocidade de vertixe Hey girl! Are you sleeping! Parou en seco. Fronte a ela, do outro lado, erguíase un edificio de cristal e ferro que semellaba auga líquida deixándose caer sobre o asfalto. Pensou no Campus de Ourense, do que marchara cunha bolsa de investigación e ao que estaba decidida a voltar coa tese de doutoramento debaixo do brazo. O claxon dun camión alertouna e de novo emprendeu a marcha entre a xente que a levaba como se fose río abaixo. Pasou xunto ás galerías de arte, despois esquivou aos vendedores de hot dogs, cruzou polo subterráneo, saíu á rúa, comezaba a nevar. Ás 9:00 h. chegou ao destino de todos os días, ao 225 Madison Avenue at 36th Street. Entrou, ensinou a credencial, subiu as vellas escaleiras de madeira, gardou as luvas, o gorro, a bufanda e o abrigo. Ao final da gran sala de teitos infinitos e mobles de principios do s. XX, ocupou cerimoniosamente o seu posto. Con delicadeza achegouse ao manuscrito, que presentaba unha marca ao medio, coma se estivese longo tempo dobrado. Inevitablemente, como todas as mañás, nesa primeira visión da notación musical do vello pergamiño, empezou a soar naquel inmenso espazo da Morgan Library & Museum o mar, o mar de Vigo, o inmenso mar de Vigo… Ese día cumpría 25 anos e mentres unha bágoa esvaraba pola súa meixela, un sorriso firme e orgulloso conquistaba a súa faciana.

Dende o outro lado do Atlántico, dende o Campus de Ourense, aproveitamos a porta que nos ofrecen os Campus irmáns de Vigo e Pontevedra para alongar as rías e facer soar aquí a Martim Codax cunha ollada diferente na esperanza de poder bañarnos nas ondas. Esta viaxe deconstructivista pola historia da música medieval galego-portuguesa é posible grazas ao traballo de todas as xentes de Difusora de letras, artes e ideas e aos grupos de música que integran o proxecto “Meu Amigo Martim Codax”, contando coa necesaria colaboración da Excma. Deputación Provincial de Ourense. Parabéns a todos eles por facer que o poeta regrese a casa.

 

En Ourense, a 5 de decembro de 2014

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

 

 

Díptico. Concerto de Nadal do Campus de Ourense. 2014. pdf

Mulleres e homes de Shakespeare

PRESENTACIÓN DO “7.º FESTIVAL INTERNACIONAL DE TEATRO DE OURENSE”, OURENSE, DO 5 AO 17 DE OUTUBRO DE 2014.

Cando esmorecen as últimas noites de verán, Ourense-upon-Miño prepárase para as novas tempestades que traerá o cambio de estación. Queda tempo ate chegar a ler un conto de inverno, mentres tanto, o sétimo Festival Internacional de Teatro de Ourense ofrécenos refuxios nos diferentes recunchos da cidade para escoitar as voces, sempre novas, da escena. Tamén neste Campus de Ourense da Universidade de Vigo, transmutado nun pequeno Covent Garden, terá presenza o eco de artistas como Wajdy Mouawas e Patrice Tribaud, e de compañías como Chévere, Titzina, Voadora, Tshok Cultura Emocional, entre outras moitas.

Na conmemoración do 450 aniversario máis especial para á arte dramática internacional, a Universidade de Vigo a través da Vicerreitoría do Campus de Ourense, suma esforzos ao equipo de Sarabela e ás demais entidades colaboradoras do FITO 2014 para reactivar por uns días aos Shakespeare’s boys e que poidan así gardar os cabalos ás portas dos teatros.

 

En Ourense, a 14 de setembro de 2014

Virxilio Rodríguez Vázquez

Vicerreitor do Campus de Ourense da Universidade de Vigo

 

 

Tríptico. Programa Fito. 2014. pdf

Rolda de prensa Fito 2014